ก็รู้ว่าเธอไม่รัก แต่ไม่อาจหักห้ามใจ ก็ฉันยังไปไม่ไหว ก็ใจยังอยู่ตรงนี้ แค่อยากจะขอมุมนึง เพียงแค่ที่พักในใจ ไม่นานก็คงพร้อมจะไป ไม่มาเจออีก...

ช่วยเพลา ๆ ความก้าวร้าวลดลงหน่อย หากมันบ่อยชักจะกร่อยชักรำคาญ พอฉันดีชักทำตัวเป็นสุนัขบ่อย อย่าปล่อยให้กร่อยกันอย่างนั้น

จ้องมองบนฟ้าค่อยคิดช้าช้า เรียกแรงปรารถนา ว่าอยากจะขอแต่ความสุขใจ อย่าด่วนใจร้อนบั่น ทอนชีวิต ช้าลงกันสักนิด หันมองชีวิต ด้านสวย มีทุกข์ข้าง...

เจ็บที่สุดแต่ฉันคงต้องทนไว้ก่อน มันเป็นความสุขของเธอ ฉันก็พร้อมจะเข้าใจ เจ็บที่สุดแต่ฉันคงต้องทนให้ไหว โบกมือลาส่งยิ้มให้ สุขกับความอ้างว้าง...

จันทร์เอ๋ยจันทร์ ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตา หลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม ความรักมันช่าง ห่างไกลแสนไกล ไม่รู้วันไหน หัวใจถึงจะเต็มดวง