มันคงไม่มีแล้ว ไม่มีวันนั้น วันที่เธอจะรักกันเหมือนอย่างเก่า ภาพในกระจกร้าว มันยังคงชัด กรีดลึกลงในใจฉัน ไม่มีอีกแล้ว มีผู้คนเป็นหมื่นพัน

รักพังสลาย หมาวัดกลายเป็นหมาไม่เห่า เฝ้าวัดด้วยความซึมเศร้า ไม่ยอมกินข้าว ไม่แหลงกับใคร เสียใจเหลือเหตุ ดอกฟ้าหันเหไปหาคนใหม่ ถุ่มคนที่สัญญา...

จะโอเคไหมเธอคนดี ถ้าฉันจะมีเธอเป็นเจ้าของ จนตาย เธอตกลงไหมหรือยังไง ก็หวังว่าเธอจะคิดกับฉันเหมือนกัน จากวันนั้น ที่ฉัน ได้พบเธอ

ที่ใจยังหา ไม่เจอ หรือว่าเธอคนนั้นไม่มีสบตา ฉันที จำได้ไหมที่ใครหันมา พอแล้ว น้ำตา หรือฟ้าตั้งใจแกล้งกันให้เหงา ให้เจอแต่ความปวดร้าว หรือว่า...

ทำครัวก็กูนี่ ล้างจานก็กูนี่ ชักผ้าก็กูนี่ ที่หลับที่นอนก็กูนี่ อะไรก็กูนี่ นั่นเมียคนดีนั่งกินนอนกิน อยากไปถือศีลให้สิ้นเวรกรรม