บัดนี้... ทุกนาทีเป็นแสงทอง ที่เคยหม่นหมองกลับมีความหมาย ฉันพึ่งได้รู้รักทำให้ความทุกคลาย ยาอื่นไม่หาย ไม่เลือนเหมือนเธอเป็นยา

เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รอง กระดูกยังเอามาแขวนคอ สะใจเธอคนดี จะไม่โทษเธอที่เธอทิ้งไป แค่อยากจะสอนน้ำหน้าตัวเอง ที่ไปรักเธอ โดยเธอไม่เคยมีใจ

ศรีเวียง ศูนย์สวนไดโนเสาร์ กลางหุบห้วงเขา เวียงเก่า เมืองแคนแก่นขาม มากอดสายลม ดมดอมโลกดึกดำบรรพ์ มาเด้อ มาเยี่ยมยามกัน พิพิธภัณฑ์สัตว์โลกล้...

วัน ไหนว่างให้มาบางกรวย รวย ไม่รวยไม่เคยล่วงล้ำ ยัง เป็นหนึ่งบ่นถึงประจำ ไม่เคยลืมคำ คนลำลูกกา เธอ ย้ายไปดวงใจแทบป่น โอ้สาวเมืองนนท์

ว่าเพลง ๆ นี้ที่ได้ฟังนั้นฉันไม่ได้แต่งเธอรู้ไหม ไม่บังอาจหรอกนะคนดี รู้หรือเปล่าว่าใครที่เขียนเพลงนี้ จำเอาไว้ให้ดี ๆ คนนั้นคือเธอ