อยู่อย่างคนเหงา ๆ อยู่กับความเดียวดาย แม้ใครจะมองว่าทุกข์ แต่ฉันกลับสุขใจ อยู่เพื่อคิดถึงเธอ ได้คิดถึงเพียงแต่เธอ แค่เพียงเท่านี้ก็สุขใจ ต่อ...

ดวงตะวัน ทอแสง มิถอยแรง อัปรา เป็น เปลวไฟที่ไหม้นาน เป็นสายธารที่ชุ่มป่า เป็นแผ่นฟ้าทานทน ขอมอบดอกไม้ในสวน ให้หอมอบอวลสู่ชน จงสบสิ่งหวัง ให้...

ยิ่งเธอวางใจ ยิ่งสนิทกันมากเพียงใด ยิ่งรู้สึกว่าเหมือนไกลออกไป ทั้งที่อยู่ใกล้ ๆ เธอ อยากจะดีใจที่ได้เป็นคนสำคัญของเธอ สุดท้ายต้องก็ยังทุกข์...

เบื่อลำน้ำ เฮาไปแอ่วดอย ผาเงิบชวนเพลินใช่น้อย แอ่วดอยแสนเพลินกระไร มีน้ำตก และนกบินร้องก้องไพร ยินเสียงมันแล้วสุขใจ สุขใดบ่มีเปรียบปาน

บ่องตง ว่าฉันรักเธอ คิดถึงเธอตั้งแต่ค่ำยันเช้า ถ่ามตง ว่าเธอนั้นคิดหรือเปล่า อยากให้เธอหันมาแลเหลียว ต่อมตง มาได้ไหม อย่าปล่อยให้ฉันฟุ้งซ่าน...