เคยวาดเอาไว้ในทุก ๆ สิ่ง แต่ชีวิตจริงปลุกให้ฉันต้องตื่น และฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ยังคงเก็บไว้ที่เธอให้กัน ข้างเธอตอนนี้ถึงแม้ไม่มีฉัน

รักเราสุขไม่มีทุกข์ใดมากั้น สร้างสรรค์ บ้านน้อยเพื่อคอยเวลา เราจะอยู่คู่กันแม้นาน จนกว่า ชั่วชีวา สองเราจะพรากจากกัน

ก็เรา เสียที ถึงเราทุ่มเทกว่านี้ ก็ไม่มีทาง อดทน เฝ้ารอ ให้เธอเห็นใจแค่ไหน ก็ยิ่งเลือนลาง จดจำไว้ อย่างเรามันยังไม่ใช่อยู่แล้ว รักและหวังดี ...

เพราะขาดคนรัก คนเข้าใจ ใจดวงนี้มันจึงหวั่นไหว สับสน เหลือเกิน อยากมีใคร สักคน ที่คอย ห่วงใย คอยชี้ทาง ให้โอกาสกับคนอย่างฉัน คนนี้บ้าง อย่าซ้...

โปรดชี้นำทาง ส่งแสงประกาย เติมความหวังครั้งใหม่ ให้หัวใจเดินต่อ ทางเดินอีกแสนไกล เพียงใดไม่ท้อ ถ้ารู้มีเธอรอ รอตรงปลายทาง