เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย ทำไมต้องเป็น เธอไม่เข้าใจ

ไม่รู้รักที่หึง มีเหตุผลนะที่หึง ขอเธอโปรดนึกถึง คนรักบ้างจะได้ไหม แค่เพื่อนก็เถอะ อย่าใกล้ชิดกันมากไป รู้ไหม ไม่ดี มันหึง

ว้ายปิ๊กมาหันน้อง น้องจ้องมองอ้ายอยู่แม่นก่ น้องจ้องมองอ้ายอยู่ อยากหื้อน้องบอกอ้ายมาลอ คนงามหนอเปิ้นจะว่าจะใด

วัน ไหนว่างให้มาบางกรวย รวย ไม่รวยไม่เคยล่วงล้ำ ยัง เป็นหนึ่งบ่นถึงประจำ ไม่เคยลืมคำ คนลำลูกกา เธอ ย้ายไปดวงใจแทบป่น โอ้สาวเมืองนนท์

เธอจะมีฉันคอยเฝ้ามอง คอยประคองเมื่อยามลม พัดเธอเซถลา เมื่อปีกทั้งสองอ่อนแรงเหนื่อยล้า หากแม้ท้องฟ้ากลายเป็นสีเทา เธอจะมีฉันคอยเฝ้าดู